birini unutmanın en iyi yolu

• eger birini kolay unutabiliyorsan cok net ve acik onu zaten sevmemissindir. sevdigin insan sende bir iz birakir ve o gittiginde o sende biraktigi izi silip atmak kolay olmaz. bunu sadece iliski anlaminda dusunmeyin. mesela benim hayatta en sevdigim insan annemdir allah uzun omur versin ama zamansiz giderse cok buyuk bir kaybolusa, psikolojik skntiya duserim. bu aciyi cok uzun zaman yasarim. zaman tek ilacidir baska bir ilaci yoktur bunun. ben annemden ornek verdim ama hayatinda bu denli iz birakmis kiz arkadasi veya erkek arkadasi terkedip giden insanlarda olmustur. onlar icinde bu aciyi azaltacak birsey yok maalesef eger gercekten sevilip sevdiyseniz o aciyi cekip zamanin olmasi gerektiginden daha hizli bir sekilde tesir etmesini umucaksiniz. maalesef acisiz hayat da olmuyor ama illa mutlu oldugu gunlerde gelecektir insanin. sonra yine aci sonra yine mutluluk sonra yine aci ve son olarak olum
• cem adrian, 2 eylül 2012 x paylaşımı;
  
  “önce herşeyi siyaha boyamak lazım.
  sonra kurumasını bekleyip üstüne beyaz harflerle yeni bir hikaye yazmak.
  
  buna unutmak diyoruz.”
• birini unutmanın en iyi yolu, onu unutmaya çalışmaktan vazgeçmekle başlar. kasmayacaksın kendini, direnmeyeceksin, akıntıya bırakacaksın. acı mı çekiyorsun? çek abi. o zehri ancak böyle atabilirsin zaten. korkmayacaksın, atlayacaksın o suya
  
  yoksa bu acı içinde bir yerlerde kalır. üstünden 40 yıl dahi geçse hala aklında olur
• arkadaslar biri sizden ortada mantikli bir sebep yokken ayrildiysa, kafanizda olusturdugunuz ya da tanidigini sandiginiz kisi degil o, sizi hic sevmedi daha iyisini buldu ya da umrunda bile degilsiniz.
  
  ne yasanirsa yasansin boyle bir insani hatirlayip kendinizi uzmeye gerek var mi? beden degistirilebilir daha iyisi daha guzeli daha genci bulunabilir, onemli olan karakteri duzgun birini bulabilmek, kisaca onunuzdeki maclara bakin.
  
  ha unutmadan ozellikle hemcinslerim olan erkeklere sesleniyorum, siz asik degilsiniz hayatinizin aski degildi o, sadece yalnizsiniz ve cevrenizde sizi heyecanlandiran kimse olmadigi icin overthink yapiyorsunuz.
• unutmayacaksın ama geçecek
• "öncelikle onun hikayesinde artık olmadığını kabul et. sonra kendine izin ver. bırak yaran kanasın, canın yansın, kalbin kırılsın, için acısın, göz yaşın aksın. o kan duruyor, o can soğuyor. sonra insan yeni temizlenmiş ev gibi bir ferahlıyor. çünkü hayat devam ediyor."
  biri bana nasıl unuturum diye sorsa benim verebileceğim en gerçek cevaptır bu tanım.
  (bkz: hangimiz sevmedik)
• başka bir ülkeye gitmek
• gerçekçi olmaktır
• unutmaya çalışmamak. bence kesin yordam budur, kendi tecrübelerimle de fil hafızamı alt edebilmektedir pekala uygulamada.
  
  bir yerden atmışım hafızama şöyle bir bilgi var: “beyin olumsuza odaklanamaz”
  
  “ekşi, sulu, yeşil bir elmayı düşünme!” bu cümleyi okurken “normal” insan zihni sinyali düşünmemeye çakamıyor. ve bu sinyali çakamama halinde bunu her “yapmamaya” çalıştığınızda aslında tam olarak beyninize ters tarafa bir komut veriyorsunuz.
  
  kaldı ki bu durum şöyle de işler. sırf “onu hatırlamamak/düşünmemek” adına eğlenceli bir film açarsınız. genelde de işe yarar. ama gel gelelim ki filmde duyduğunuz bir isim, gördüğünüz bir karakter, sergilenen bir sahne. hop, yeniden oraya çekiverir zihninizi.
  
  sadece kişiler için değil, durumlar için de böyledir hadise. babamın ölümünün 5. senesi falandı, kaçtım o psikolojiden elimden geldiğince(bana o halin de kıymetli gelmesine, öğretici ve besleyici bir yanı olmasına karşın). galata köprüsünden karaköy’e doğru adımladığım sırada zınk diye ilişti kulağıma zeki abimizin sesi “ben küskünüm feleğe, düştüm bitmez çileyeeee” diyerek. tüm dünya 3 saniyede durdu, ben durumu kabullendim, randevulaştığım insanı arayıp “biraz gecikeceğim” dedim oturup 2 duble parlattım. ve o anda farkettim o ana kadar aslında kafamın bir tarafında nasıl da yer işgal ettiğini bu kaçışın.
• unutmaya çalışmamaktır.
  ne kadar unutmaya uğraşırsanız, kendinizi sürekli onu düşünürken bulursunuz. akışına bırakın.