nura düş oldum

• sıdkı baba'nın şiiri..
  
  çatılmadan yerin göğün binası
  muallakta iki nura düş oldum
  birisi muhammed birisi ali
  lahmike lahmide bire düş oldum
  
  ezdi aşkın şerbetini hoş etti
  birisi doldurdu biri nuş etti
  ikisi bir derya olup cuş etti
  lâl-ü mercan inci dür’e^* düş oldum
  
  ol derya yüzünde gezdim bir zaman
  yoruldu kanadım dedim el’aman
  erişti carıma^* bir ulu sultan
  şehinşah^* bakışlı ere düş oldum
  
  açtı nikabını ol ulu sultan
  yüzünde yeşil ben göründü nişan
  kaf u nun^* suresin okudum o an
  arş-kürs^* binasında yâre düş oldum
  
  ben âdem’den evvel çok geldim gittim
  yağmur olup yağdım ot olup bittim
  bülbül olup firdevs bağında öttüm
  bir zaman gül için hara düş oldum
  
  âdem ile balçık olup ezildim
  bir noktada dört hurufa yazıldım
  âdem’e can olup sit’e^* süzüldüm
  muhabbet şehrinde kâra düş oldum
  
  mecnun olup leyla için dolandım
  buldum mahbubumu inandım kandım
  gılmanlar elinden hulle donandım
  dostun visalinde nâra düş oldum
  
  on dört yıl dolandım pervane’likte
  sıdkı ismin buldum divanelikte
  sundular aşk meyin mestanelikte
  kırkların ceminde dara düş oldum
  
  sıdkı’yam çok şükür didare erdim
  aşkın pazarında hak yola girdim
  gerçek âşıklara çok meta verdim
  şimdi hacı bektaş pir’e düş oldum