romeo ve juliet

• ankara'da temsil edilen türk-yunan ortaklaşa yapılan oyunu deneyimledim. her şeyde önce oyun üç dilde oynanıyor ve üst yazı var. operadan alışkın olmama karşın bu oyun opera değil tiyatroydu. o yüzden takip etmek aşırı zordu ki yer yer çeviri hataları vardı. o kadar kötü geliyordu ki üst yazı bazen geç geliyor, bazen erken gösteriliyor, bazense hiç girmiyordu. o yüzden ingilizce kısımlar için üst yazıyı okumayı bıraksam da yunanca olan kısımlar için mecburen okudum, en azından okumaya çalıştım.
  
  teknik sorunları bırakıp oyuna gelirsem ilk perdesi bence olmamış, gerçekten yüzümde anlamsız bir tavırla izledim. kullanılan müzikler olsun, dans gösterileri olsun, bazı sahneler olsun buram buram absürtlük kokuyordu. oysa oyunun adı "rome ve juliet" olduğu için klasik metne daha sadık bir şey beklerdim. ikinci perde için hiç umudum yoktu, ama birinci perdeden çok daha iyiydi. oyunun adı "romeo ve juliet" olmasa, gelişme ve sonuç kısımları da bu kadar iyi yazılmış olmasa ve sezonda gösterilen bir oyun olsaydı muhtemelen kapalı gişe oynamazdı. ikinci perde alıyor götürüyor; ama ilk perdenin ağızda bıraktığı o kekremsi tadı silemedi bende.
  
  oyunculara gelirsek yunan oyuncuların hiçbirini tanımıyordum. juliet'i oynayan oyuncuyu diğerlerinden biraz daha iyi buldum. benim tanıdığım isimlerden fare kapanı'nın christopher wren'i, sefiller'in mösyö thenardier'i rolünden bildiğim şevki çepa ve behzat ç'nin tahsin müdürü eray eserol vardı. belki daha önce tanıdığımdan biraz yanlı düşündüm, belki de gerçekten öyle bilmiyorum; diğer oyunculardan bir adım daha öndelerdi.
  
  dekor konusunda söyleyecek çok fazla bir şey bulamıyorum çünkü ortada duran ve zaman zaman köprü, zaman zaman malikane, zaman zaman juliet'in balkonu, zaman zaman aile mezarlığındaki tabutlar olan uzun, dönen bir kutudan başka bir şey yoktu. efektif kullanılmıştı ama daha fazla dekor beklerdim açıkçası.
  
  ben ilk perdeden ötürü nötr kaldım oyuna. çok daha iyisi için tiyatro değil ama bale olanından.